Logo

Publiczna Szkoła Podstawowa nr 11 im. Szarych Szeregów w Stalowej Woli

Ogłoszenia

Program profilaktyki antynikotynowej „Bieg po zdrowie”

W naszej szkole odbywa się "bieg po zdrowie", a zawodnikami są uczniowie klas czwartych.

Program jest objęty honorowym patronatem Ministra Edukacji Narodowej, Ministra Zdrowia oraz Rzecznika Praw Dziecka. 

Główne cele programu:

- opóźnienie i zapobieganie inicjacji tytoniowej wśród dzieci i młodzieży,

- pokazanie atrakcyjności życia w środowisku wolnym od dymu tytoniowego,

- zwiększanie wiedzy i umiejętności uczniów na temat zdrowia w kontekście szkodliwości palenia papierosów i e-papierosów.

Koordynatorem programu w naszej szkole jest pedagog Maria Linek


Poniżej linki do filmików dla rodziców mówiące o problemie palenia papierosów u dzieci i młodzieży:

https://www.youtube.com/watch?v=4AGbYiCrdSI&list=PLYixRDBDj79fDMDUYW3GZgwDzVru4becW&index=9

https://www.youtube.com/watch?v=fsxx1oXLIpc&list=PLYixRDBDj79fDMDUYW3GZgwDzVru4becW&index=1

https://www.youtube.com/watch?v=A_6hdTWAO3E&list=PLYixRDBDj79fDMDUYW3GZgwDzVru4becW&index=2

https://www.youtube.com/watch?v=hJZSUMNcRIg&list=PLYixRDBDj79fDMDUYW3GZgwDzVru4becW&index=3

https://www.youtube.com/watch?v=ZZK_KpBn_nI&list=PLYixRDBDj79fDMDUYW3GZgwDzVru4becW&index=4

https://www.youtube.com/watch?v=gBeYGLfOJ0g&list=PLYixRDBDj79fDMDUYW3GZgwDzVru4becW&index=5

https://www.youtube.com/watch?v=JD7fazf2VL0&list=PLYixRDBDj79fDMDUYW3GZgwDzVru4becW&index=6

 M. Linek


Higiena cyfrowa

Higiena cyfrowa to działania ograniczające czas spędzany z telefonem, w serwisach społecznościowych i innych aplikacjach. To rozsądne stawianie granic oraz kontrola w użytkowaniu Internetu i nowych technologii.

Podczas izolacji pandemicznej Internet stanowi znaczną część naszego życia i wielu osobom trudno wyobrazić sobie funkcjonowanie bez niego. Do sfery online przeniosła się większość aktywności towarzyskich, a za sprawą zdalnego nauczania – edukacja.

Jakie objawy powinny zaniepokoić?

• Ciągła potrzeba korzystania z Internetu, komputera, telefonu.

• Brak kontroli nad czasem spędzonym w Internecie, telefonie, komputerze.

• Rozdrażnienie, złe samopoczucie, agresja spowodowane brakiem

możliwości lub utrudnieniami w korzystaniu z Internetu, telefonu, komputera.

• Izolowanie się.

• Problemy z koncentracją.

• Problemy ze snem.

• Relacje wirtualne stają się ważniejsze od realnych.

Konsekwencje uzależnienia

• Fizyczne – wady postawy, ból oczu, bóle głowy, wady wzroku, nadmierna masa ciała;

• Psychologiczne – zaburzenia koncentracji, skłonność do kłamania;

• Moralne – przemoc słowna, zatarcie granicy między dobrem a złem;

• Społeczne – zanik więzi emocjonalnych, rezygnacja z aktywnego wypoczynku na świeżym powietrzu;

• Intelektualne – szok informacyjny, niezdolność do racjonalnej selekcji danych, zaburzenia pamięci.

Profilaktyka

Uświadamianie dzieciom mechanizmów i czynników sprzyjających e-uzależnieniom;

• Ograniczanie czasu spędzanego przed komputerem, telefonem.

• Dawanie dobrego przykładu w zakresie korzystania z nowych technologii przez rodziców.

• Zapewnienie wsparcia i właściwej komunikacji w rodzinie, dzięki którym nie trzeba szukać ich w sieci.

• Rozmawianie z dzieckiem, odkrywanie i rozwijanie jego potencjału, poszerzenie i pogłębienie zainteresowań.

• Spędzanie aktywnie czasu wolnego z dzieckiem, ponieważ to rodzice kształtują w dużej mierze nawyki i zainteresowania.


Jeśli pojawią się pierwsze objawy uzależnienia można uzyskać bezpłatną anonimową poradę i pomoc specjalistów:

116 111 Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży, czynny całą dobę.

800 100 100 Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawach bezpieczeństwa dzieci, pon.- pt. 12.00 - 15.00

801 889 880 Telefon zaufania – uzależnienia behawioralne, pon.-niedz. 17:00-22:00


10 zasad higieny cyfrowej:

https://dbamomojzasieg.pl/wp-content/uploads/2020/12/10-zasad-higieny-cyfrowej-scaled.jpg

M. Linek



Depresja - materiały informacyjne

Depresja u dzieci i młodzieży w wieku szkolnym to coraz powszechniejsza choroba. U młodzieży występuje częściej niż u młodszych dzieci. Jej obraz jest podobny do depresji wieku dorosłego. Dlatego też nie istnieją osobne kryteria diagnostyczne. Jednocześnie objawy depresji, szczególnie u młodszych dzieci, mogą być znacząco różne niż u osób dorosłych. Depresję leczy się przez podawanie środków farmakologicznych i psychoterapię.

Kiedy dziecko zaczyna dojrzewać i wkraczać w dorosłość – zmienia się. To naturalny etap. Jest on trudny zarówno dla dziecka, jak i rodzica, który często naprawdę nie wie co o tych zmianach sądzić i jak na nie reagować. Często pojawia się wtedy pytanie czy obserwowane zmiany są wynikiem buntu młodzieńczego wpisującego się w naturalny proces rozwoju czy świadczą o poważniejszym problemie jakim jest choroba – depresja.

Pierwsze skojarzenie jeśli mówimy o depresji to smutek, obniżony nastrój. Nawet w języku potocznym używamy tego słowa dla określenia przygnębienia, złego samopoczucia. U nastolatków chorujących na depresję objawy, które wysuwają się na plan pierwszy mogą różnić się od tych, które najczęściej występują u osób dorosłych. Często najbardziej widoczne jest rozdrażnienie, drażliwość. Młody człowiek łatwo wpada w złość lub rozpacz, czasem przejawia wrogość wobec otoczenia zniechęcając do bliższego kontaktu. Niektóre dane wskazują, że objawy depresyjne można stwierdzić nawet u co trzeciego nastolatka.

Zachęcamy do obejrzenia krótkich filmików na ten temat:

Depresja. Jak jej zapobiegać?

https://www.youtube.com/watch?v=q85nf7a8Ego

Depresja. Jak to się zaczyna?

https://www.youtube.com/watch?v=91DZEHHd2pk

Depresja. Jak rodzic może ją rozpoznać?

https://www.youtube.com/watch?v=UdfkzY8E9vg

Kiedy i gdzie szukać pomocy?

https://www.youtube.com/watch?v=CFfEi0Rs-w0

Depresja.Jak pomóc dziecku w chorobie?

https://www.youtube.com/watch?v=HcO7aUzRj7k

M. Linek

SZKOŁA DLA RODZICÓW I WYCHOWAWCÓW – CZĘŚĆ 1

Dla kogo?: rodzice i/lub osoby planujące mieć dzieci, będący mieszkańcami Stalowej Woli

Tematyka zajęć: budowanie relacji dorosły-dziecko, aktywne i wspierające słuchanie dziecka, motywowanie do współdziałania, modyfikowanie niepożądanych zachowań dziecka, wspieranie procesu usamodzielniania, budowanie realnego poczucia własnej wartości dziecka, konstruktywne rozwiązywanie konfliktów

Planowane rozpoczęcie: 23.09.2022 r. godz. 16.00-19.00

Terminy: warsztaty obejmują łącznie cykl 10 spotkań po 3 godziny zegarowe i odbywać się będą raz w tygodniu w piątki.

Miejsce: Stalowowolski Ośrodek Wsparcia i Interwencji Kryzysowej w Stalowej Woli ul. Polna 18

Zapisy: odbywają się osobiście w SOWiIK w Stalowej Woli przy ul. Polnej 18 lub telefonicznie 15 642 52 93 lub poprzez przesłanie na maila sowiik@sowiik.pl wypełnionego i podpisanego formularza zgłoszeniowego dostępnego na stronie internetowej www.sowiik.pl

Ukończenie tej części zajęć daje możliwość udziału w części II – "Rodzeństwo bez rywalizacji" oraz części III – "Nastolatek".

Warsztaty są organizowane przez Urząd Miasta Stalowej Woli w ramach środków zapisanych w Gminnym Programie Profilaktyki i Rozwiązywana Problemów Alkoholowych oraz Przeciwdziałania Narkomanii na 2022 rok we współpracy ze Stalowowolskim Ośrodkiem Wsparcia i Interwencji Kryzysowej.

Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka

Jak wspierać dziecko w powrocie do szkoły po pandemii?

Szanowni Rodzice!

Aby wesprzeć Państwa i uczniów, w spokojnym powrocie do rzeczywistości szkolnej i funkcjonowania w okresie nauki stacjonarnej, polecamy Poradnik dla Rodziców – „Jak wesprzeć dziecko w powrocie do szkoły po pandemii”, opracowany przez Fundację JIM.

Więcej informacji na stronie:https://jim.org/jak-wspierac-dziecko-w-powrocie-do-szkoly-po-pandemii/

 

Zachęcamy także Państwa, w każdej sytuacji obaw, czy niepokoju o własne dziecko, do skorzystania z oferty konsultacji i pomocy, pedagoga i psychologa szkolnego poprzez kontakt mailowy.

p. Izabela Gierak – psycholog szkolny e-mail i.gierak@psp11.pl

p. U. Tryka – pedagog szkolny e-mail u.tryka@psp11.pl  

lub telefoniczny15- 842-49-22 wew. 17 w godzinach pracy psychologa i pedagoga

oraz Szkolny telefon zaufania 603 285 875, pod którym będziemy do Państwa dyspozycji,
od poniedziałku do piątku w godz. od  9.00 – 10.00 (w czasie pracy szkoły).

Przypominamy również, że zawsze mogą Państwo, każdy problem zgłosić wychowawcy, który nie pozostawi Państwa bez pomocy i również w przypadku takiej potrzeby, skontaktuje się z psychologiem czy pedagogiem szkolnym.

Psycholog i Pedagodzy szkolni PSP nr 11

Z psychiatrią na TY! Poradnik dla dzieci i młodzieży

Do Rzecznika Praw Pacjenta dociera wiele pytań ze strony rodziców i opiekunów młodych pacjentów doświadczających kryzysów psychicznych, dotyczących leczenia, postępowania z pacjentem oraz próśb, gdzie szukać pomocy. Również młodzi pacjenci chcą być bardziej świadomi swojej sytuacji wynikającej z choroby.

Prowadzone w 2019 r. przez Rzeczników Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego lekcje w szkołach pokazały, że młodzi ludzie, którzy nie doświadczają sami kryzysu psychicznego, również mają wiele pytań i wątpliwości dotyczących zdrowia psychicznego. W dobie łatwo dostępnych, aczkolwiek nie zawsze rzetelnych informacji Rzecznik Praw Pacjenta postanowił odpowiedzieć na wpływające sygnały od nastoletnich pacjentów oddziałów psychiatrii i stworzyć poradnik dla dzieci i młodzieży, a także rodziców i opiekunów o zdrowiu psychicznym. Poradnik „Z psychiatrią na Ty!” jest realizowany w ramach porozumienia naukowego zawartego pomiędzy Rzecznikiem Praw Pacjenta a Uniwersytetem Jagiellońskim w Krakowie. Zaproszenie do współpracy nad realizacją tego projektu edukacyjnego przyjęły także Stowarzyszenie Sędziów Rodzinnych w Polsce oraz Nastoletni Azyl. Autorami pytań są pacjenci oddziałów psychiatrii w całej Polsce.

https://www.gov.pl/web/rpp/z-psychiatria-na-ty-poradnik-dla-dzieci-i-mlodziezy

Szkolny telefon zaufania

Wsparcie psychologiczno-pedagogiczne w czasie nauczania zdalnego  w Publicznej Szkole Podstawowej nr 11 im. Szarych Szeregów w Stalowej Woli 

UWAGA!!!

RUSZA SZKOLNY TELEFON ZAUFANIA

- 603 285 875 -

dla Uczniów i Rodziców naszej szkoły

W związku z trudną sytuacją społeczną związaną z epidemią Covid-19, izolacją oraz trwającą od ponad miesiąca nauką zdalną, ruszamy z inicjatywą wsparcia Uczniów i Rodziców z naszej szkoły uruchamiając Szkolny Telefon Zaufania.

Problemy, które obserwujemy:

·        problemy związane funkcjonowaniem w izolacji społecznej (najczęściej problemy emocjonalne)

·        różnego rodzaju trudności związane ze zdalnym nauczaniem

·        obawy związane z ryzykiem zakażenia się

·        obawy o stan finansów rodziny

·        niepokój związany ze zburzeniem planów na ferie i wakacje

·        brak możliwości spotkania się w grupie rówieśniczej

Mając na uwadze troskę o naszych uczniów i ich rodzin przypominamy Państwu o możliwości kontaktu z psychologiem oraz pedagogami szkolnymi za pomocą dziennika elektronicznego, poczty elektronicznej oraz kontaktu telefonicznego. 

Służymy wsparciem, pomocą, radą.

UWAGA !!!!

Jeżeli zauważyłeś/-łaś niepokojące zmiany w zachowaniu, a w szczególności:

·        smutek i nadmierna drażliwość

·        brak zainteresowania otaczającym światem i rezygnacja z pasji

·        apatia, wyraźny spadek aktywności fizycznej

·        nadmierne zmęczenie i brak energii

·        zmniejszenie lub zwiększenie apetytu, zaburzenie odżywiania

·        problemy ze snem

·        niepokój i lęk

·        trudności z koncentracją i zapamiętywaniem

·        poczucie braku sensu i beznadziejności

·        niska samoocena

·        myśli samobójcze i wspominanie o nich (nawet w żartach)

·        dolegliwości bólowe o podłożu nerwowym

 to zadzwoń, porozmawiaj!

W ramach tego przedsięwzięcia pełnimy dyżur telefoniczny (chwilowo jeszcze pod numerem tel. PSP 11 tj. 15- 842-49-22 wew. 17 oraz 603 285 875), pod którym będziemy do Państwa dyspozycji, od poniedziałku do piątku w godz. od  9.00 – 10.00 (w czasie pracy szkoły).


Inicjatywa ta ma za zadanie służyć radą i pomocą, zarówno Rodzicom jak i Uczniom wyłącznie naszej szkoły.

Z uwagi na skuteczność niesienia wsparcia i pomocy  telefon ten nie może w być w pełni anonimowy.

Pedagodzy  i Psycholog PSP 11

Dziecięcy Telefon Zaufania

Przemoc ze strony rówieśników, dyskryminacja, hejt w szkole i internecie. Brak zrozumienia przez dorosłych. Odebrana przez epidemię swoboda… Dramaty, które przeżywają młodzi ludzie, narastają błyskawicznie. Na pomoc medyczną trzeba długo czekać, ale wiele problemów można rozwiązać zwykłą rozmową. Od dziś działa przez całą dobę, siedem dni w tygodniu Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka 800 12 12 12 i specjalny czat internetowy – darmowa poradnia psychologiczna dla dzieci i młodzieży.

„Dręczą Cię w szkole, biją na podwórku, stałeś się celem ataku w internecie? Zostałeś sam, pogubiłeś się w życiu, straciłeś przyjaciela, nie masz z kim pogadać? Nie jesteś sam. Zadzwoń pod darmowy numer 800 12 12 12 lub napisz na internetowym czacie. Czekają tam na Ciebie ludzie, którzy Ci pomogą. Za darmo. Nie musisz się przedstawiać ani mówić, skąd dzwonisz. Możesz pozostać anonimowy. Eksperci pomogą Ci rozwiązać Twój problem, wyjaśnią, co robić, gdzie znaleźć konkretne wsparcie” – zachęca Rzecznik Praw Dziecka Mikołaj Pawlak.

Uruchomienie całodobowego telefonu zaufania i czatu internetowego jest działaniem wspierającym dzieci i młodzież w obliczu kryzysu systemu psychologicznej opieki zdrowotnej. Eksperci wskazują, że sytuacja od wielu lat się pogarsza, a z badań wynika, że już co drugi nastolatek padł ofiarą przemocy rówieśniczej, co szósty się okaleczał, a aż 7 proc. przyznaje się do próby samobójczej!

Rzecznik Praw Dziecka zwraca uwagę, że w czasach pandemii problemy występują ze zdwojoną siłą. Młodzi ludzie przestają sobie radzić z izolacją wynikającą z obostrzeń związanych z koronawirusem, w tym z problemami nauki zdalnej. To wszystko sprawia, że natychmiastowej pomocy psychiatrycznej potrzebuje już ponad 600 tys. dzieci i młodzieży.

Mikołaj Pawlak zwraca uwagę, że na efekty wdrażanej reformy opieki zdrowotnej, która ma na celu wzmocnienie pomocy psychologicznej i psychiatrycznej dla najmłodszych, trzeba będzie jeszcze poczekać, tymczasem pomoc ta jest konieczna już dzisiaj. Dlatego Rzecznik podjął decyzję o uruchomieniu całodobowej działalności Dziecięcego Telefonu Zaufania – 800 12 12 12 – oraz specjalnego internetowego czatu, także całodobowego, jako bardzo popularnego wśród młodych środka komunikacji.

Stworzony w 2008 roku telefon zaufania przez lata funkcjonował w dni powszednie, a po godzinach urzędowych można było zostawić wiadomość, na którą eksperci odpowiadali kolejnego roboczego dnia. Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka wspomogła Telekomunikacja Polska (obecnie Orange), jako operator telekomunikacyjny zaangażowany społecznie w pomoc dzieciom. Dzięki tej współpracy dzwoniący pod numer telefonu zaufania nie ponoszą żadnych kosztów.

Także czat jest darmowy, nie wymaga logowania ani instalowania aplikacji. Komunikacja odbywa się na stronie internetowej rzecznika – brpd.gov.pl.

Poniżej znajduje się link do strony Kuratorium Oświaty informujący o Dziecięcym Telefonie Zaufania i czacie internetowym:

https://www.ko.rzeszow.pl/dla-dyrektora-i-nauczyciela/dla-dyrektora-i-nauczyciela-komunikaty/startuje-dzieciecy-telefon-zaufania-rpd-i-czat-internetowy/

Startuje Dziecięcy Telefon Zaufania RPD i czat internetowy. Informacja na stronie WWW Rzecznika Praw Dziecka

tel

Telefony Zaufania

Narkomania

800 199 990

czynny codziennie w godz. 16-21

 

Uzależnienia behawioralne

801 889 880

czynny codziennie w godz. 17-22



Organizacja nauczania zdalnego - kilka wskazówek od pedagoga szkolnego

Szanowni rodzice!!

Pozwolimy sobie zamieszczać dla Państwa trochę wskazówek, pomocnych przy organizacji czasu nauki
i pobytu dzieci w domach.

To bardzo trudny i wymagający czas, zarówno dla Państwa jak i dla Waszych dzieci, a naszych uczniów. Dotyczy to zarówno organizacji Państwa pracy, jak również nauki dzieci oraz różnych związanych z tym trudności i problemów, w tym także natury wychowawczej.

Materiały opracowane na podstawie:

Poradnik dla szkół. Kształcenie na odległość. Opracowany przez MEN

e-materiałów dydaktycznych dostępnych na stronach www.epodreczniki.pl, www.gov.pl/zdalnelekcje, www.ore.edu.pl

umieszczać będziemy w zakładce: Pomoc psychologiczno –pedagogiczna.

 

Pedagog szkolny

Aleksandra Serafin 

Wsparcie psychologiczno-pedagogiczne

Wsparcie psychologiczno-pedagogiczne

 

Mając na uwadze trudną dla nas wszystkich sytuację epidemii oraz obowiązek społecznej kwarantanny, zapraszamy Państwa i Uczniów do kontaktu
z psychologiem oraz pedagogami szkolnymi  za pomocą dziennika elektronicznego lub poczty elektronicznej.

Służymy wsparciem, pomocą, radą. Zapraszamy do kontaktu.

 

Pedagog szkolny Aleksandra Serafin, a.serafin@psp11.pl

Pedagog szkolny Urszula Tryka, u.tryka@psp11.pl

Psycholog szkolny Izabela Gierak, i.gierak@psp11.pl


Jak rozmawiać z dziećmi o koronawirusie?

Zauważajmy osobowość dziecka - Różnimy się między sobą i różnią się też nasze dzieci. Są takie, które w obecnej sytuacji czują pewne podekscytowanie, ciekawość, a nawet radość.
W końcu nie trzeba chodzić do szkoły i tyle nowych ciekawych rzeczy dzieje się wokół. Są jednak i takie, które z dużym niepokojem i lękiem stale sprawdzają portale informacyjne, dopytują dorosłych, poszukują informacji o zagrożeniu. Jeszcze inne mówią: dość! Już nie mogą oglądać, słuchać, czytać i rozmawiać na temat zagrożenia koronawirusem. Wszystkie, nawet te szczęśliwe, z różnym natężeniem i częstotliwością odczuwają nieprzyjemne emocje. Ten strach, zupełnie zrozumiały w obecnej sytuacji, wymaga od rodziców szczególnego zaopiekowania się swoimi dziećmi.

Obserwujmy – siebie i nasze dzieci. Nie tylko pod kątem infekcji, ale i tego, jak emocjonalnie radzimy sobie z zastaną rzeczywistością. Jakie jest nasze dziecko? Jak reaguje na tę sytuację, jak reaguje na nas? Czy dopytuje? Czy unika rozmów? Czy sądzi, że musi nas chronić i robi dobrą minę do złej gry? Czy może (przynajmniej na razie) wygląda na to, że sytuacja go nie przeciążą? A jak my się zachowujemy? Czy epidemia, zagrożenie jest stale obecne w naszych rozmowach? Czy nieustannie sprawdzam wiadomości? Czy może unikamy tematu i nie chcemy o tym rozmawiać? Jak nasza postawa działa na syna czy córkę?

Bądźmy gotowi do rozmowy – przygotujmy sobie zestaw 3-4 rzetelnych faktów, którymi możemy się podzielić z naszym dzieckiem. Czasem trzeba będzie powtórzyć je wielokrotnie – dzieci lubią upewniać się, że wiemy, co mówimy. Bądźmy gotowi na konfrontację
z fakenewsami („Tato, a Marcin powiedział…”). Nie warto jednak przekazywać dzieciom niesprawdzonych treści, niezliczonych supertajnych informacji, czy dramatycznych nowin (np. „Jest kolejna ofiara!”). Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani i rzeczowi. Jeśli sami jesteśmy kłębkiem nerwów i mimo szczerych chęci nie udaje się nam zachować spokoju, zastanówmy się, kto z naszego otoczenia mógłby taką rozmowę przeprowadzić? Może wujek ratownik, pielęgniarz, ciocia lekarka czy nauczycielka biologii? Ustalmy z nimi wcześniej, czego potrzebujemy i jak chcielibyśmy, aby taka rozmowa wyglądała. Dobrze jeśli jest to dla naszego dziecka bliska osoba, do której ma zaufanie, którą lubi. Mówmy szczerze „nie wiem”. „Ile to będzie trwało?”, „czy wszyscy zachorujemy?”. Takie pytania mogą szokować, złościć. Po pierwsze, zachęcam do tego, by cieszyć się, że dzieci traktują nas jako ważne źródło informacji, mają do nas zaufanie. Czasem możemy ostudzić różne niepokoje, jednak na niektóre pytania nie znamy przecież odpowiedzi. Nikt z nas nie wie, ile będzie trwała ta sytuacja. I o swojej niewiedzy warto szczerze mówić. Choć część rodziców/nauczycieli/opiekunów się tego obawia, ta szczerość buduje zaufanie.

Rozmawiajmy o tym, jak radzić sobie z lękiem – opowiedzmy dzieciom, co my robimy, żeby trudne myśli niepodzielnie nie zapanowały w naszej głowie (oglądanie komedii, gry, czytanie książek). Pytajmy, co im pomaga? Dzieci są w tym bardzo kreatywne i mogą nas zaskoczyć swoimi pomysłami, z których i my możemy korzystać. Sprawdzimy też, czego potrzebują w tej sytuacji. Zastanówmy się, co możemy wspólnie zrobić, aby zachować dobry nastrój. Umówmy się na jakiś kod – sygnał, kiedy ktoś z członków rodziny poczuje, że ten smutek go dopada. Ustalmy, kiedy potrzebujemy samotności, a kiedy towarzystwa innych ludzi. Szczerze rozmawiajmy o tym, że i my dorośli przeżywamy trudne emocje, ale znamy sposoby, aby sobie z nimi radzić! W tych rozmowach ważne jest zachęcanie do tropienia lęków niewypowiedzianych – czasem to, co dzieci mają w głowie, jest dużo straszniejsze od rzeczywistości! Kiedy taki lęk ujrzy światło dzienne, traci na swojej mocy no i można się nim zaopiekować (to trochę jak z koszmarami sennymi). Jeśli to jest możliwe, dajmy dziecku czas na płacz, złość i inne trudne emocje.

Wskazujmy na czasowość pewnych ograniczeń czy rozwiązań – szczególnie dla nastolatków, obecna sytuacja może być bardzo trudna. Mogą mieć poczucie zamachu na ich podstawowe prawa i ograniczanie wolności. Rozmawiajmy z nimi o tym. Pokazujmy terminowość tych rozwiązań i to, czemu one mają służyć.

Bądźmy odpowiedzialni – ta sytuacja może być świetną lekcją empatii, wrażliwości i właśnie odpowiedzialności za wspólnotę: rodzinną, klasową czy sąsiedzką. Nasze zachowania przekładają się bezpośrednio na rozprzestrzenianie wirusa, a więc na życie i zdrowie innych ludzi. Nie oszukujmy – starajmy się być spokojni, nie panikujmy. Kiedy rozmawiamy
o rzeczach trudnych, ulegamy emocjom, a przyłapuje nas na tym młody człowiek i zadaje pytanie, co się stało? Nie ucinajmy rozmów i nie twórzmy tajemnic, bo to jest pożywką do karmienia lęków. Ochłońmy i nawet jeśli nie od razu, to wyjaśnijmy dziecku, co się stało, czego było świadkiem.

Zadbajmy o potrzeby dzieci – nasi podopieczni, podobnie jak dorośli, potrzebują rozmowy
z bliskimi koleżankami czy kolegami. Zadbajmy o to. Pamiętajmy o nowych technologiach – to dobry moment, żeby z nich korzystać.

Uczmy się razem zdrowych nawyków, bądźmy wzorem do naśladowania. Pokażmy, jak myć ręce, jak zasłaniać usta, jak dbać o wypoczynek, odpowiedni sen i dobry nastrój. Rozmawiajmy o tym, co trudne, o zagrożeniach i co z nimi robić.

Zadbajmy o innych – a może w tej trudnej sytuacji spróbujemy zająć się czymś użytecznym? Może razem z dzieckiem wesprzemy słabszych, którzy potrzebują naszej pomocy?

Czego powinni unikać rodzice?

Słuchania własnych lęków. To nie są najlepsi doradcy. Pewnie nie da się tego zupełnie uniknąć, ale przynajmniej nie podejmujmy ważnych decyzji pod wpływem silnych emocji. One na ogół utrudniają nam dostęp do racjonalnego działania. We „mgle emocjonalnej” trudno bezpiecznie „wylądować”.

Utożsamiania własnych emocji z emocjami syna czy córki. Dzieci są odrębnymi istotami! Mogą się wprawdzie zachowywać dokładnie jak my, ale powód tego zachowania czy emocja, która za tym stoi, może być już zupełnie inna! Bądźmy więc wrażliwi na ich odrębność i nie zakładajmy z góry tej emocjonalnej syntonii.

Zmuszania dziecka do opowiadania o tym, co czuje w tej trudnej sytuacji. To wprawdzie ważna dla nas wiedza, ale nie zawsze i nie dla każdego dostępna. Jeśli dziecko stawia opór – nie zmuszajmy! Przypominajmy, że jesteśmy, na tę rozmowę gotowi, ale czekamy na jego sygnał. Możemy też dopytać, czy jest coś, co ułatwiłoby taką rozmowę.

Mówienia: „Wszystko będzie ok”, jeśli sami w to nie wierzymy.

Sugerowania, co dziecko powinno czuć w podobnej sytuacji.

Składania obietnic, których nie możemy dotrzymać.

 

Zachęcamy rodziców, zwłaszcza młodszych dzieci do zapoznania się z poradnikiem przygotowanym przez kolumbijską psycholog M.M. Cruz. Czas spędzony z książeczką może stać się pretekstem do rozmów na trudne tematy i redukować narastający lęk.

https://www.medexpress.pl/uploads/files/20200315-121750-dzieci-koronawirus-poradnik.pdf
http://mamyprojekt.pl/koronawirus/

 

Opracowano na podstawie materiałów.

https://www.youtube.com/watch?v=T2jKALI0v_A&feature=youtu.be&utm_content=autoresponder

https://polskatimes.pl/koronawirus-w-polsce-jak-rozmawiac-z-dziecmi-o-koronawirusie-porady-psychologa-z-uniwersytetu-swps/ar/c1-14855071


psycholog szkolny i pedagodzy szkolni

 

Fonoholizm – Rodzicu zwróć uwagę!

Nauczyciele, pracownicy oświaty zauważają niepokojące zjawisko. Wielu osobom, zwłaszcza dzieciom i nastolatkom brakuje racjonalizmu w operowaniu smartfonem na co dzień. 

Są z nim nierozłączni, a w sytuacji, kiedy nie mogą korzystać z komórki, czują się rozdrażnieni, często nie mogą znaleźć miejsca dla siebie, a ich myśli krążą wokół powiadomień z portali społecznościowych. Są to pierwsze oznaki możliwego uzależnienia od telefonu komórkowego, które wydaje się chorobą cywilizacyjną XXI wieku.

Uzależnienie od telefonu komórkowego czyli fonoholizm, występuje kiedy więź, jaka łączy użytkownika z urządzeniem, znacznie wykracza poza zwyczajne zainteresowanie. Fonoholizm jest przykładem uzależnienia behawioralnego. Problemem jest czas, który osoba zafascynowana telefonem poświęca każdego dnia na korzystanie z niego. Dzieje się to kosztem wycofania się z realnych relacji rówieśniczych na rzecz wirtualnych, przejawia zaniedbywaniem codziennych obowiązków w szkole, podstawowych potrzeb.  

Fonoholizm rozwija się stopniowo, dlatego warto obserwować swoje dorastające dziecko, aby bardzo wcześnie zwrócić uwagę na charakterystyczne objawy wskazujące na możliwość uzależnienia się od telefonu.

Charakterystyczne objawy uzależnienia od telefonu:

·         nierozstawanie się z nim nawet na chwilę oraz rozdrażnienie i zły humor, gdy osoba jest zmuszona spędzić czas bez korzystania z telefonu

·         telefon staje się pośrednikiem i narzędziem w codziennych kontaktach z innymi osobami, media społecznościowe zastępują realny kontakt twarzą w twarz

·         odczuwanie wewnętrznego przymusu nieustannego kontaktowania się z kimś za pomocą telefonu, bardzo częste pisanie wiadomości – nawet tych nieistotnych, błahych – na komunikatorach internetowych

·         dyskomfort, kiedy nagle telefon rozładuje się i nie ma w pobliżu ładowarki – pojawia się wówczas zły nastrój, niepokój, a nawet mogą zdarzyć się ataki paniki; wiele uzależnionych osób zabezpiecza się przed tym, nosząc zawsze przy sobie ładowarkę lub powerbank, dzięki czemu smartfon w każdej sytuacji posiada odpowiedni poziom naładowanej baterii

·         nerwowe nasłuchiwanie, czy ktoś zadzwoni, wiąże się to często ze słyszeniem fantomowych dźwięków lub wibracji (osobie wydaje się, że słyszy dzwonek swojego telefonu lub odczuwa wibracje, tymczasem nic takiego nie ma miejsca)

·         odczuwanie obawy przed przegapieniem czegoś (newsa, powiadomienia z Facebooka)

·         obawa przed samotnością

·         unikanie kontaktów z innymi w cztery oczy – w zamian wybieranie połączeń telefonicznych, pisanie SMS-ów, uczestnictwo w czatach

·         negatywne konsekwencje związane z narażeniem na doświadczanie cyberprzemocy

 

Nadmierne koncentrowanie się na tym, co jest w telefonie, niesie za sobą wiele negatywnych konsekwencji w postaci:

·         zaburzeń snu (wpływ na to ma między innymi fakt, że smartfon emituje niebieskie światło, które zaburza wydzielanie melatoniny niezbędnej do snu)

·         zaburzeń odżywiania

·         zaburzeń zachowania – większa podatność na doświadczanie złości, agresji

·         labilności emocjonalnej - gwałtowne wahania nastroju, zależne od tego, czy smartfon znajduje się akurat w zasięgu osoby uzależnionej, czy też nie

·         popadania w długi

·         zapominania o higienie osobistej – codzienne życie po prostu przestaje być istotne

·         konfliktów z bliskimi osobami, które krytykują osobę uzależnioną za nieustanne korzystanie z komórki

·         problemów ze wzrokiem

·         bólów mięśni – szczególnie pleców i karku, a także utrwalanie się nieprawidłowej postawy ciała

·         stanów lękowych

·         depresji

 

Co może rodzic?

Wpływać na stopniowe ograniczanie czasu i zakresu korzystania z telefonu. Należy wspólnie
z dzieckiem poszukać przyczyn sięgania po smartfona i tego co osoba uzyskuje w ten sposób – czy chodzi tu ciekawość poznawczą, nudę, poszukiwanie nowych bodźców, czy może jest to sposób na samotność. Uzależnienie od korzystania z telefonu komórkowego może być związane także z niską samooceną dziecka. W mediach społecznościowych można przecież pokazać się z zupełnie innej strony, przyjąć maskę idealnej osoby, której wszystko się udaje
i która nie ma żadnych problemów. Rodzic musi czuwać i przypominać, że świat wirtualny nie jest tym prawdziwym. Należy starać się   zrównoważyć czas spędzany przez dziecko
w sieci i poza nią, ustalić zasady i etapy ograniczania korzystania z internetu. Warto  wraz
z dzieckiem omówić stopniowe ograniczenie czasu spędzanego  przed ekranem smartfona, komputera. Warto nagradzać sukcesy w ograniczaniu czasu spędzanego w internecie. Odłączenie  internetu jest konieczne, gdy dziecko korzysta  z niego w sposób, który zagraża jego zdrowiu lub życiu (powoduje  np. zaniedbywanie podstawowych potrzeb fizjologicznych, uniemożliwia funkcjonowanie w codziennym życiu).

Ważne jest aby wyjaśnić dziecku przyczyny tych ograniczeń. Rozmowy o tym, co się dzieje
i dlaczego są niezwykle istotne.  Dziecko będzie się czuło bezpieczniej, gdy pozna nasze intencje. W przypadku uzależnienia od telefonu konieczne jest wsparcie, leczenie, które nie zamaskuje problemu, a znajdzie jego przyczynę i pomoże w lepszym funkcjonowaniu.

Przypominamy: ze zjawiskiem fonoholizmu łączy się narażenie na cyberprzemoc.

Rodzic powinien przestrzec dziecko przed możliwością stania się ofiarą cyberprzemocy. Warto przypomnieć nastolatkom o konieczności zadbania o prywatność swoich danych osobowych,  nadawania swoim profilom w sieci statusu bezpieczny (prywatny). Należy  chronić swoje hasła i loginy, nie zamieszczać w sieci swoich zdjęć i filmów, nie wymieniać się z kolegami telefonami komórkowymi.

Należy przekazać jak korzystać z Internetu żeby     nie krzywdzić innych, przypomnieć
o traktowaniu  innych z szacunkiem (nie wyzywać, nie obrażać, nie straszyć itp.), nie zamieszczać w Internecie materiałów (filmów, zdjęć, tekstów), które mogą kogoś  skrzywdzić, zawsze pytać o zgodę, jeżeli chcemy komuś zrobić zdjęcie lub nakręcić film z jego   udziałem, nie rozsyłać za pomocą telefonu komórkowego zdjęć, filmów oraz tekstów, które  mogą komuś sprawić przykrość.

Działania wychowawcze obejmują  wiedzę na temat tego co należy robić będąc świadkiem cyberprzemocy. Konieczne jest przekazanie dziecku, że niereagowanie to przyzwolenie na agresję, przemoc, to opowiadanie się po stronie sprawców przemocy. Przypominamy, że  nie wolno  przesyłać dalej krzywdzących materiałów, które otrzymujemy w sieci, zawsze pomagać kolegom i koleżankom, którzy padli ofiarą cyberprzemocy, informować o krzywdzie kolegi lub koleżanki kogoś dorosłego – nauczyciela, pedagoga  szkolnego, rodziców.

 Izabela Gierak

 

INFORMACJA DLA RODZICÓW NA TEMAT REALNYCH ZAGROŻEŃ ZWIĄZANYCH ZE STOSOWANIEM ELEKTRONICZNYCH PAPIEROSÓW W NASZEJ SZKOLE

Zaproszenie na warsztaty

Zakaz używania telefonow komórkowych w szkole

Szanowni Państwo!!!

 

W dniu 4.09.2019 r. odbyło się w naszej szkole pierwsze spotkanie z nowo wybraną Radą Rodziców. Wśród poruszanych spraw, bardzo ważną kwestią okazało się nadmierne korzystanie przez uczniów
z telefonów komórkowych i urządzeń elektronicznych w trakcie pobytu w szkole (przerwy, czas przed i po lekcjach) .

Stanowisko nauczycieli i rodziców w tej sprawie jest jednoznaczne i wynika z niego,iż należy w sposób konsekwentny egzekwować przestrzeganie szkolnych przepisów w tej kwestii.

Przypominamy odnośne zapisy prawne:

KODEKS UCZNIA „JEDENASTKI”-  cz. IV, pkt. 5

„Uczeń ma prawo do korzystania z telefonu komórkowego i innych urządzeń elektronicznych na terenie szkoły wyłącznie podczas przerw międzylekcyjnych oraz przed zajęciami i po ich zakończeniu,
 za zgodą nauczyciela.

Telefon służy do kontaktów z rodzicami/ opiekunami prawnymi.”

 

STATUT PUBLICZNEJ SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 11 IM. SZARYCH SZEREGÓW W STALOWEJ WOLI

§ 54

1.Uczeń ma prawo do korzystania z telefonu komórkowego i innych urządzeń elektronicznych na terenie szkoły wyłącznie podczas przerw międzylekcyjnych oraz przed zajęciami i po ich zakończeniu, za zgodą nauczyciela, z zastrzeżeniem ust. 4.

2.Szkoła nie ponosi odpowiedzialności za zniszczenie, zagubienie lub kradzież urządzeń elektronicznych przyniesionych przez ucznia, poza urządzeniami zdeponowanymi  u  dyrektora szkoły.

3.Na czas zajęć edukacyjnych uczeń ma obowiązek wyłączyć telefon komórkowy i inne urządzenia elektroniczne. Sprzęt powinien znajdować się w plecaku szkolnym.

4.W czasie pobytu w szkole uczniowi nie wolno używać telefonu komórkowego i innych urządzeń elektronicznych do nagrywania, filmowania i fotografowania.

5.W przypadku, gdy uczeń używa telefonu komórkowego lub innych urządzeń  elektronicznych niezgodnie ze statutem szkoły, nauczyciel ma obowiązek odnotować ten fakt w dzienniku.

6.W przypadku, gdy uczeń w rażący sposób narusza postanowienia statutu (narusza dobra osobiste innych osób poprzez fotografowanie, nagrywanie i filmowanie, notorycznie korzysta z telefonu lub innych urządzeń elektronicznych), nauczyciel ma obowiązek odebrania telefonu lub innego urządzenia elektronicznego,
 a następnie zdeponowania go w obecności ucznia u dyrektora szkoły po uprzednim wyłączeniu go przez ucznia.

7.Po odbiór telefonu zgłaszają się rodzice (prawni opiekunowie) ucznia. Zostają oni  zapoznani z sytuacją
 i pouczeni o konsekwencjach (w tym o konsekwencjach prawnych, związanych z naruszeniem prywatności uczniów lub pracowników szkoły).

8.Jeżeli sytuacja powtarza się po raz trzeci, uczeń ma zakaz przynoszenia telefonu lub innych urządzeń elektronicznych do szkoły

Ze swej strony prosimy Państwa o  uczulenie swoich dzieci (podopiecznych) na przestrzeganie powyższych zapisów, w celu uniknięcia przykrych konsekwencji.

 

Dziękujemy Państwu za dotychczasową owocną współpracę i liczymy na jej kontynuację, w trosce
o wychowanie naszych podopiecznych.

Dyrekcja, Nauczyciele,

Rada Rodziców przy PSP 11

Sporządził:

Pedagog szkolny

Aleksandra Serafin

BEZPIECZNA SZKOŁA. Zagrożenia i zalecane działania profilaktyczne w zakresie bezpieczeństwa fizycznego i cyfrowego uczniów

Informacje o programie Archipelag Skarbów dla rodziców

Zaproszenie na Archipelag Skarbów

Szanowni Państwo, 

 Nasza szkoła bierze udział w programie ARCHIPELAG SKARBÓW, przeznaczonym dla uczniów klas VIII, który odbędzie się  w dniach 12-13.09.2019 r. w godzinach od 900 - 1240

Program ma na celu wzmocnienie i uzupełnienie pracy wychowawczej rodziców i nauczycieli. Program doskonale wspiera nas dorosłych w kształtowaniu u nastolatków dojrzałych i mądrych postaw oraz uczy ich zdrowego stylu życia. Dotyczy to zwłaszcza tych obszarów, z którymi wiążą się obecnie największe zagrożenia dla ich prawidłowego rozwoju na etapie dojrzewania.

Program ARCHIPELAG SKARBÓW posiada potwierdzone naukowo efekty pozytywnego oddziaływania na młodzież. Jednak skuteczność programu zależy nie tylko od prowadzących go trenerów, lecz także od dobrej współpracy rodziców, wychowawców i dyrekcji szkoły.

Bardzo nam zależy, abyśmy wspólnie zaangażowali się w ten projekt, dlatego prosimy o wyrażenie pisemnej zgody na udział Państwa dziecka w zajęciach oraz zapraszamy na spotkanie z trenerami programu.

Państwa obecność na spotkaniu jest niezbędna, aby efekty profilaktyczne całego projektu były jak największe. Wasz autorytet, relacje i znajomość własnych dzieci mają w tym wszystkim kluczowe znaczenie.

 

 Spotkanie z trenerami programu ARCHIPELAG SKARBÓW odbyło się w szkole  w dniu:  04.09.2019r. /środa/ o godz. 17.30.

Tematyka spotkania:

·         Jak rozmawiać ze swoim nastoletnim dzieckiem na tematy trudne.

·         Nieznane prawdy o nastolatkach – najciekawsze wyniki badań Instytutu Profilaktyki Zintegrowanej nad współczesną młodzieżą.

·         Informacje o programie Archipelag Skarbów, które przydadzą się w rodzinnych rozmowach nad mądrymi wyborami życiowymi. 

 

Koordynator projektu pedagog                                Dyrekcja i kadra pedagogiczna szkoły

 Aleksandra Serafin

Zasady korzystania przez uczniów z telefonów komórkowych oraz informacje nt. szkodliwości działania pola elektromagnetycznego

Jesień z profilaktyką - warsztaty dla mieszkańców gminy Stalowa Wola

Kto może skorzystać z porady pedagoga?

Pedagog specjalny – sala 107

mgr Urszula Tryka

Kontakt: …..

p. Urszula Tryka, e-mail u.tryka@psp11.pl

 

Pedagodzy szkolni – sala nr 8

mgr Maria Linek i mgr Joanna Marszałek

Kontakt: tel. 15 842 49 22 w. 17


"Dziecko chce być dobre,

Jeśli nie umie - naucz

Jeśli nie wie - wytłumacz

jeśli nie może - pomóż."

           Janusz Korczak

 

Naszym zadaniem jest wspieranie rozwoju uczniów, pomoc w rozwiązywaniu problemów edukacyjno-wychowawczych i wskazywanie możliwości ich rozwiązań. Staramy się diagnozować i minimalizować skutki zaburzeń rozwojowych. Pomagamy w rozwiązywaniu konfliktów między uczniami. Prowadzimy konsultacje dla nauczycieli, wychowawców i rodziców, pełniąc rolę osoby wspierającej w rozwiązywaniu trudnych sytuacji wychowawczych. Częstą formą naszej pracy jest poradnictwo. Dotyczy ono nauczycieli, dzieci i rodziców.

Pedagog szkolny to negocjator, powiernik i przyjaciel.

 

Kiedy udać się do pedagoga?

Uczeń może zwrócić się do pedagoga, gdy:

- ma jakiś problem, którego nie potrafi rozwiązać i potrzebuje pomocy,

- w jego domu mają miejsce problemy, z którymi sobie nie radzi,

- czuje się samotnie w szkole i uważa, że nie ma nikogo bliskiego,

- ma problemy z komunikacją,

- nie potrafi dogadać się nie tylko z uczniami, lecz także nauczycielami,

- jest szczęśliwy i chce się tym z kimś podzielić,

- czuje się źle psychicznie,

Przyjdź także z każdą sprawą, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić.

 

Rodzic może się zgłosić do pedagoga, gdy:

- nie może poradzić sobie z wychowaniem dziecka,

- podejrzewa, że dziecko jest od czegoś uzależnione,

- jest zaniepokojony tym, jak zachowuje się dziecko,

- ma złe relacje z dzieckiem,

- nie ma wsparcia w wychowaniu dziecka,

- chce zasięgnąć porady dotyczącej instytucji świadczącej pomoc dziecku i rodzinie, a także placówek specjalistycznych (diagnostycznych i leczących),

- nauczyciele zwracają uwagę, że w szkole z dzieckiem się coś dzieje (ma problemy z koncentracją, trudności w nauce, łatwo wpada w gniew, ma trudności z przestrzeganiem dyscypliny, jest lękliwe lub wycofane itd.).

 

Serdecznie zapraszamy do kontaktu!

DO WAKACJI 2024 POZOSTAŁO

93

dni

20

godzin

12

minut

4

sekund

Najnowsze galerie