Na dzisiejszym apelu przedstawiona została sylwetka wielkiego Polaka – Józefa Zachariasza Bema.
Na wstępie uroczystości odbył się ceremoniał rozłożenia flagi państwowej przez szkolną drużynę harcerską oraz odśpiewanie hymnu Polski. Po czym flaga została zgodnie z ceremoniałem złożona i wyprowadzona. W części artystycznej została przybliżona postać Józefa Zachariasza Bema, którego imieniem nazwano jedną z ulic Stalowej Woli.
Wiedza o generale – bohaterze trzech narodów – została przekazana w formie wywiadu przeprowadzonego przez jedną z harcerek z Józefem Bemem. W tle rozmowy uczniowie mogli obejrzeć prezentację o bohaterze. Trzy uczennice wystąpiły w tradycyjnych strojach trzech krajów – Polski, Turcji i Węgier, o wolność których walczył generał. Na cześć naszego wielkiego rodaka Cyprian Kamil Norwid napisał piękny wiersz pt. „Bema pamięci żałobny rapsod“, a Czesław Niemen skomponował do niego muzykę. Uczniowie mieli okazję aby go wysłuchać i obejrzeć.
Na zakończenie uroczystości pani dyrektor Joanna Niwierska podziękowała wszystkim, którzy włączyli się w jej organizację oraz przypomniała zebranym na apelu, iż „Możemy być z tego dumni z tego, że jesteśmy Polakami. Dzięki takim apelom poznajemy naszych wspaniałych bohaterów narodowych, którzy dla odzyskania Niepoległej Polski poświęcili to, co mieli najcenniejsze – czyli własne życie. To właśnie dzięki ich poświęceniu żyjemy dzisiaj w wolnej Polsce, możemy się uczyć w polskiej szkole i cieszyć się wolnością w naszej ojczyźnie“.
Poniżej znajduje się krótki życiorys Józefa Zachariasza Bema
Józef Bem walczył o wolność Polski, ale również Węgier i Turcji. Urodził się 14 marca 1794 r. w Tarnowie. Jego ojciec był adwokatem w tarnowskim sądzie szlacheckim i nauczycielem matematyki. Gimnazjum skończył w Krakowie a po ukończeniu piętnastego roku życia wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego, którą dowodził książę Józef Poniatowski. Skończył elitarną warszawską szkołę artyleryjską i uzyskał tytuł podporucznika. Brał udział w kampanii napoleońskiej w 1812 roku przeciwko Rosji. Po upadku Napoleona i utworzeniu Królestwa Polskiego sławę zyskał, walcząc i zwyciężając w wielu bitwach podczas powstania listopadowego. Za te dokonania dostał nominację generalską. Po upadku powstania listopadowego w 1831 roku udał się na emigrację. Walczył w czasie Wiosny Ludów w latach 1848-1849. W roku 1848 dowodził obroną rewolucyjnego Wiednia. Następnie musiał uciekać na Węgry, gdzie powierzono mu naczelne dowództwo armii węgierskiej, która walczyła o wyzwolenie spod panowania Habsburgów. Odniósł szereg zwycięstw nad wojskami austriackimi, opanowując niemal cały Siedmiogród. Żołnierze węgierscy bardzo go pokochali, nazywając Apo czyli „Ojczulkiem”.
Po upadku powstania węgierskiego z częścią swoich oddziałów przeszedł na terytorium Turcji, aby tam w służbie tureckiej walczyć z Rosjanami. Żeby otworzyć sobie drogę do armii tureckiej, przeszedł na islam i zmienił nazwisko na Murat Pasza. Wkrótce został internowany w syryjskim mieście Aleppo. Tam też zmarł 10 grudnia 1850 r. W Tarnowie, jego rodzinnym mieście, znajduje się mauzoleum. Tam spoczywają jego prochy sprowadzone z Aleppo w 1920 roku.
