Ostatni w I semestrze, apel z cyklu Patroni naszych ulic i placów „Dla Niepodległej”, zaznajomił nas z postacią Romana Stanisława Dmowskiego - wybitnego polityka XX w, którego zdolności, energia i determinacja przywróciły Polsce legitymację państwa wolnego i suwerennego wobec Europy i świata. Główne role w tym apelu odgrywały dwie postaci: autor biografii o R. Dmowskim, w którego postać wcielił się Paweł oraz Martyna, która zaprosiła publicystę do wywiadu o bohaterze. W tle wyświetlana była prezentacja Muzeum Historii Polski pt. „Roman Dmowski – współtwórca niepodległości Polski.” W wywiadzie dowiedzieliśmy się, że dla jednych Roman Dmowski to najwybitniejszy polski polityk XX wieku, główny współtwórca niepodległej II Rzeczypospolitej, lider Narodowej Demokracji i twórca nowoczesnej polskiej świadomości narodowej. Jego cytat pt. „Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie: są one tym większe i tym silniej się do nich poczuwam, im wyższy przedstawiam typ człowieka” jest znany na całym świecie. Niektórzy nawet uważają, że dzisiejsza Polska, jednolita narodowo, "piastowska" i wyrosła z ludowego korzenia, to Polska Dmowskiego, uformowana jego ideami. Dmowski wprowadził pojęcie interesu społecznego i stawiał na rozwój świadomości narodowej we wszystkich warstwach społecznych, cyt. „Budzić świadomość narodową tam, gdzie jej nie ma, rozwijać ją, gdzie jest słaba, popierać wszelki ruch samodzielny w warstwach ludowych, gdyż samodzielność warstwy jest miarą jej wartości politycznej i cywilizacyjnej.” Podkreślał również bardzo mocno więź między polskością a katolicyzmem bowiem uważał, że Polska ukształtowała się na tradycjach wyrosłych na gruncie chrześcijaństwa, cyt. „Katolicyzm nie jest dodatkiem do polskości, ale w znacznej mierze stanowi jej istotę. Usiłowanie oderwania u nas katolicyzmu od polskości, oderwania narodu od religii i kościoła katolickiego jest niszczeniem samej istoty narodu.” Był zwolennikiem pokojowego załatwiania spraw, przeciwnikiem walk zbrojnych i uważał, że Polska nie może zniknąć z mapy Europy, cyt. „Bez Polski nie może być pokoju w Europie.” Dla innych Dmowski to przedstawiciel prorosyjskiego lojalizmu, antysemita i ksenofob, który rozpalał wewnątrznarodowe swary, antagonizował narody sąsiadujące z Polską i obniżał jej międzynarodowy prestiż. Zaproszony gość dementował fałszywe postrzeganie bohatera narodowego i wyjaśniał, skąd ono się wzięło. Roman Dmowski przez pewien okres swojego życia dużo podróżował. Odwiedził między innymi Wielką Brytanię, Japonię, Algierię, Brazylię, Stany Zjednoczone, Francję, Szwajcarię. Każda wyprawa wpływała na dalsze kształtowanie się poglądów oraz wizji przyszłego niepodległego państwa polskiego. Ponieważ Dmowski był poliglotą, władał biegle 5 językami, kontakty z lokalnymi społeczeństwami przychodziły mu bez większych problemów. Zaproszony gość odrzucił fałszywy pogląd o rzekomej ksenofobii czy poczuciu wyższości nad innymi narodami. Dmowski bardzo wysoko sobie cenił np. system sprawowania władzy w Imperium Brytyjskim, uważając go pod wieloma względami za bliski ideału państwa nowoczesnego. Z podziwem odnosił się do Japonii, chwaląc cesarstwo za harmonijny sposób połączenia niebywałego postępu technologicznego z zachowaniem wielkiego szacunku dla tradycji i kultury narodowej. Natomiast Cesarstwo Niemieckie, którego był nieprzejednanym przeciwnikiem, chwalił za wewnętrzną dyscyplinę, umiejętność organizacji i wysoki rozwój cywilizacyjny. W odniesieniu do powyższych państw, Dmowski nie miał skrupułów w piętnowaniu wad Polaków, do których najczęściej zaliczał: lenistwo, bierność, niezdolność do pracy zbiorowej, problemy z higieną i pijaństwo. O czym mówi jego cytat „Myśmy tak odbiegli od innych narodów, że święcimy klęski, gdy tamte święcą zwycięstwa.” Rozmówca wyjaśnił bezpodstawny zarzut o rzekomym antysemityzmie Dmowskiego, który żywił stosunek do Żydów dokładnie taki sam, jak do wszystkich innych narodów świata. Jego niepokój wzbudzał natomiast ich status majątkowy, położenie społeczne i liczebność. Miał obawy, że przyszłe odrodzone po I wojnie światowej państwo polskie zostanie zdominowane w handlu, przemyśle i bankowości przez ludność niepolską, czyli w tym wypadku właśnie przez Żydów. Na zakończenie Dominika - uczennica prowadząca apel, odczytała fragment specjalnej uchwały wydanej przez Sejm RP na jego cześć w 60 rocznicę jego śmierci Romana Dmowskiego, który podkreśla znaczenie omawianego bohatera narodowego w kształtowaniu świadomości narodowej i walce o niepodległość Polski.
„W związku z 60 rocznicą śmierci Romana Dmowskiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla walki i pracy wielkiego męża stanu na rzecz odbudowania niepodległego Państwa Polskiego i stwierdza, że dobrze przysłużył się Ojczyźnie. W swojej działalności Roman Dmowski kładł nacisk na związek pomiędzy rozwojem Narodu i posiadaniem własnego Państwa, formułując pojęcie narodowego interesu. Oznaczało to zjednoczenie wszystkich ziem dawnej Rzeczypospolitej zamieszkanych przez polską większość, a także podniesienie świadomości narodowej wszystkich warstw i grup społecznych. Stworzył szkołę politycznego realizmu i odpowiedzialności. Jako reprezentant zmartwychwstałej Rzeczypospolitej na konferencji w Wersalu przyczynił się w stopniu decydującym do ukształtowania naszych granic, a zwłaszcza granicy zachodniej. Szczególna jest rola Romana Dmowskiego w podkreślaniu ścisłego związku katolicyzmu z polskością dla przetrwania Narodu i odbudowania Państwa. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla wybitnego Polaka Romana Dmowskiego”.
Apel tradycyjnie przygotowany został w dwóch wersjach, jedna dla uczniów od klasy 4 do 7, druga dla maluchów. Uczniowie klas 0-3 mieli zorganizowany konkurs ze znajomości 3 ostatnich bohaterów: R. Dmowskiego, I. Paderewskiego i J. Piłsudskiego, żyjących w tych samych czasach. Dzieci wykazały się bardzo dużą wiedzą na ich temat. Tradycją każdego apelu z tego cyklu jest ceremoniał rozłożenia i złożenia flagi państwowej przez drużynę harcerską oraz odśpiewanie hymnu narodowego.
Na zakończenie dyrektor szkoły, pani Joanna Niwierska podziękowała uczniom i nauczycielom za przygotowanie apelu.
Apele przygotowały: Justyna Bieszczad-Kobza i Lucyna Goc
Opracowała Lucyna Goc
