DYSLEKSJA ROZWOJOWA, CZYLI SPECYFICZNE TRUDNOŚCI W CZYTANIU I PISANIU

Dysleksja rozwojowa to nazwa całego zespołu specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu, w uproszczonej formie zwany dysleksją. Trudności w czytaniu i pisaniu objęte tą nazwą mogą występować u dziecka w trzech formach – w postaci izolowanej, np. tylko w postaci trudności z nauczaniem poprawnej pisowni, bądź jako zespół dwóch lub nawet trzech form zaburzeń:

- dysleksja- specyficzne trudności w nauce czytania, którym często towarzyszą trudności
w pisaniu,

- dysortografia- specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (nie tylko błędy ortograficzne),

- dysgrafia – trudności w opanowaniu pożądanego poziomu graficznego pisma.

Szacunkowo problem dysleksji dotyka około 10 % populacji, ciężkie jej  przypadki to 4%.

Bezpośrednią przyczyną trudności o charakterze dyslektycznym jest nieharmonijny rozwój psychoruchowy dziecka, co oznacza, ze niektóre funkcje rozwijają się dobrze lub ponadprzeciętnie, inne zaś z opóźnieniem. Dotyczy to zaburzeń rozwoju głównie funkcji, które biorą udział czytaniu i pisaniu oraz ich współdziałania. 

Jakie są kryteria diagnozowania dysleksji?

-Trudności nie wynikają z niskich możliwości intelektualnych, zaniedbań środowiskowych
lub niedostatecznych doświadczeń dydaktycznych (spowodowanych np. częstymi chorobami).

- Nie są wynikiem niekorygowanych wad zmysłów (wzroku, słuchu) lub schorzeń neurologicznych (epilepsja, dziecięce porażenie mózgowe itp.).

- Trudności te są istotne – mimo włożonego wkładu pracy uzyskiwane wyniki są niższe
od oczekiwanych.

Stwierdzenie dysleksji rozwojowej wymaga wielospecjalistycznej diagnozy. Badanie diagnostyczne jest wykonywane w poradni psychologiczno-pedagogicznej przez zespół składający się z psychologa, pedagoga oraz w niektórych przypadkach logopedy. W miarę potrzeb korzysta się z konsultacji lekarskich (okulisty, laryngologa, foniatry), aby wykluczyć wadę zmysłu jako jedyną przyczynę trudności.

Jaka jest procedura diagnozowania dysleksji w poradni?

Diagnoza dysleksji w poradni jest dwuetapowa. Przeprowadzane jest badanie psychologiczne, pedagogiczne, w razie potrzeby także logopedyczne. Formułowana jest opinia do szkoły.
Na jej podstawie uczeń pracuje nad opisanymi trudnościami na zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych. Ma prawo do dostosowania wymagań edukacyjnych do swoich potrzeb. Jeżeli te formy pomocy są niewystarczające, przeprowadzane jest badanie kontrolne (najlepiej pod koniec szkoły podstawowej), po którym, na podstawie stwierdzonej uporczywości objawów stwierdza się specyficzne trudności w czytaniu i /lub pisaniu. Ta diagnoza daje dodatkowo uczniowi uprawnienia do dostosowania wymagań egzaminów zewnętrznych, zgodnie z zaleceniami Centralnej Komisji Egzaminacyjnej.

Diagnoza dysleksji może być wystawiona najwcześniej w klasie IV.

M. Linek